Πριν από είκοσι χρόνια (Φεβρουάριο 2004) είχε έλθει στην Καλαμάτα ο αείμνηστος πλέον καθηγητής και φιλόσοφος Χρήστος Γιανναράς, για να παραλάβει το βραβείο πολιτικοκοινωνικού δοκιμίου εις μνήμην Παναγιώτη Φωτέα, έτους 2003, για το βιβλίο του “Εις μακρόν γενναίοι – οδηγίες χρήσεως”
Ο Χρήστος Γιανναράς υπήρξε κορυφαίος και ακέραιος πνευματικός άνθρωπος, ένας σοφός της Θεολογίας και της Φιλοσοφίας, ένας θαρραλέος και μοναχικός αγωνιστής της ηθικής και της πνευματικής ζωής.
Μαχητικός και ανυποχώρητος για τις ιδέες του, μίλησε και έγραψε για το ρόλο και την αποστολή της Ορθοδοξίας στο σύγχρονο κόσμο και ήρθε σε αντιπαράθεση με το εκκλησιαστικό κατεστημένο, αλλά και με την σύγχρονη δυτική σκέψη και πρακτική του υλιστικού τρόπου ζωής, του καταναλωτισμού και του δικαιωματισμού.
Η αγωνία του για την πορεία του Ελληνισμού στο σύγχρονο κόσμο, οι προβληματισμοί, οι τεκμηριωμένες σκέψεις και προτάσεις, το θάρρος της αντιπαράθεσης, της αμφιβολίας και της αμφισβήτησης, αποτελούσαν τα κύρια χαρακτηριστικά του αειμνήστου Χρήστου Γιανναρά, σε μια εποχή που συνεχώς λιγοστεύουν οι πραγματικοί πνευματικοί άνθρωποι.
Ας είναι η μνήμη του αιώνια.
Από το άρθρο μου στην Εφημερίδα Ελευθερία.
