Στις παλιότερες γενιές ιδιαίτερα, ήταν γνωστή η προσωπικότητα και η προσφορά του Αντώνη Τρίτση, του αθλητή, του πολεοδόμου, του αυτοδιοικητικού και του πολιτικού, που σκεπτόταν και δρούσε με κριτήρια τον ορθολογισμό και τον οραματικό ρεαλισμό, μακριά από ιδιοτέλειες και ιδεοληψίες.
Η γενικότερη αποδοχή της προσωπικότητας και της προσφοράς του αείμνηστου Α. Τρίτση οδήγησαν στο να δοθεί το όνομά του στο αυτοδιοικητικό πρόγραμμα λειτουργικής και αισθητικής αναβάθμισης αστικών κέντρων της χώρας.
Όμως, η πληθώρα ένταξης έργων, η προβληματική ροή της χρηματοδότησης, η έλλειψη σταθερών κανόνων και κυρίως ο πολιτικαντισμός, οδήγησαν σε αρνητικές καταστάσεις ως προς το πρόγραμμα, που δείχνουν ότι το όνομα εξυπηρετούσε και επικοινωνιακή/ψηφοθηρική στόχευση.
Συγκεκριμένα, δεν υπήρξε ιεράρχηση αναγκών ως προς τις εντάξεις έργων, τα διαθέσιμα χρήματα ήταν πολύ λιγότερα από τους προϋπολογισμούς των έργων που εντάχθηκαν, πολλά από τα ενταγμένα έργα δεν ήταν ώριμα μελετητικά και οι ιδιοτελείς πολιτικά παρεμβάσεις φαίνεται πως ανέτρεψαν κάθε προγραμματισμό.
Συμπερασματικά, το κράτος επιβάλλεται να φανεί φερέγγυο και να φροντίσει για την χρηματοδότηση όλων των μελετητικά ώριμων έργων του εγκεκριμένου αρχικού προγράμματος.
Οι περικοπές στην χρηματοδότηση δεν τιμούν ούτε το κράτος, ούτε το όνομα και την προσφορά του αειμνήστου Α.Τρίτση.
Είναι αλήθεια πως αντίστοιχα φαινόμενα κρατικής αφερεγγυότητας συνέβησαν και στο παρελθόν, με χαρακτηριστική περίπτωση το πρόγραμμα “Φιλόδημος” (2017).
Ομως, δεν χρειάζεται και δεν πρέπει αυτά να επαναλαμβάνονται.
Από το άρθρο μου στην Εφημερίδα Ελευθερία.
