Στην κρίση του συνόλου σχεδόν των θεσμών, που ταλαιπωρεί την πατρίδα μας και την κρατά στην υπανάπτυξη, δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση η Αυτοδιοίκηση. Το αντίθετο μάλιστα.
Ο κομματισμός, η άγρια διαπάλη για την εξουσία, ο φανατισμός, μαζί με την ιδεολογική ρηχότητα και την αδιαφορία για τις αυτοδιοικητικές αξίες αλλά και την ουσιαστική κοινωνική προσφορά, έχουν οδηγήσει, μεταξύ πολλών άλλων, σε παρατεταμένη κρίση τους αυτοδιοικητικούς θεσμούς.
Στοιχεία αυτής της κρίσης συναποτελούν το ξεπερασμένο θεσμικό πλαίσιο, ο ασφυκτικός εναγκαλισμός της αυτοδιοίκησης από την κρατική/κυβερνητική εξουσία, η σκόπιμη οικονομική δυσπραγία σε δήμους και Περιφέρειες και, κυρίως, η πρωτοφανής αδιαφορία των πολιτών, όπως αποδείχθηκε πρόσφατα, να προσέλθουν στην εκλογική διαδικασία.
Ο ασφυκτικός εναγκαλισμός της αυτοδιοίκησης από το κράτος/κυβέρνηση, αντίθετα με αυτό που συμβαίνει στη φιλελεύθερη και δημοκρατική Ευρώπη, την οδηγεί σε αδυναμία επίτευξης των σπουδαίων στόχων της και σε απαξίωση και μάλιστα στη χώρα που την “γέννησε”...
Είναι θεμιτό και φυσικό οι επικεφαλής των αυτοδιοικητικών σχημάτων να έχουν ιδεολογική και κομματική επιλογή, με την αναγκαία όμως προσήλωση στις αυτοδιοικητικές αξίες, που σημαίνει, μεταξύ άλλων, πρόταξη και προώθηση των τοπικών αναγκών και προβλημάτων.
Αλλά και από την κυβέρνηση είναι επιβεβλημένο, ο σεβασμός στην αυτοδιοικητική ανεξαρτησία, την οικονομική αυτοδυναμία και τον θεσμικό εκσυγχρονισμό δήμων και Περιφερειών.
Ας συμπορευθούμε κάποτε με την Ευρώπη και τους θεσμούς της. Κάποτε…
Από το άρθρο μου στην Εφημερίδα Ελευθερία.
