ΠΩΣ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΒΑΙΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ!!!!
(ΑΠΙΘΑΝΑ ΚΑΙ ΝΑΥΠΛΙΩΤΙΚΑ)
Στα Λύκεια του Ναυπλίου δεν εφαρμόστηκε το «Μνημόνιο»!!!
Όχι, ως πράξη αντίστασης.
Αν και πρόβλεπε πως Λύκεια ευρισκόμενα στην ίδια αυλή ενώνονται σε ένα Λύκειο.
Στο Ναύπλιο έχουμε δύο Λύκεια τα οποία όχι μόνο είναι στην ίδια αυλή, αλλά και ένα μεγάλο μέρος τους βρίσκονται κάτω από την ίδια οικοδομική πλάκα… παρόλα αυτά από το 1ο Μνημόνιο δεν ενοποιήθηκαν.
Το γεγονός αυτό είχε αποτέλεσμα να υπάρχει ένα διαρκές σημείο τριβής για τις περιοχές από όπου θα δέχονταν μαθητές. Πριν από πενήντα χρόνια η περιοχή – φιλέτο ήταν η «Παλιά Πόλη» και είχαν χωριστεί τα δύο σχολεία από τη Λεωφόρο Αμαλίας (και κάτω στο 2ο, και πάνω στο 1ο). Τώρα η παλιά πόλη έχει μόλις τρία παιδιά μόνιμους κατοίκους… και δεν ενδιαφέρεται κανένας.
Φέτος η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Αργολίδας αποπειράθηκε να εφαρμόσει μια νέα χωροταξική κατανομή ώστε να υπάρχει ισόποση κατανομή μαθητών. Απόλυτα λογικό.
Αυτό έγινε αιτία μιας απίθανης κατάστασης. Ένα μεγάλο πλήθος γονέων προσπαθεί να μεταγράψει τα παιδιά από το ένα σχολείο στο άλλο και ένα εξ ίσου μεγάλο πλήθος να τα μεταγράψει κατά αντίστροφη φορά.
Γίνεται πραγματικό «φροντιστήριο» ανακάλυψης «ποια παραθυράκια έχει ο νόμος και πώς θα τα εκμεταλλευθούμε.» Ένα πολύ ωραίο μάθημα στα παιδιά, πως στην Ελλάδα οι νόμοι έχουν τα «κόλπα», να τους παραβιάζουμε.
Το βασικό επιχείρημα είναι «να είναι το παιδί με τους φίλους του».
Έτσι και αλλιώς στο διάλειμμα μαζί θα είναι, γιατί τα κουδούνια χτυπούν ταυτόχρονα και το προαύλιο ένα είναι.
Έτσι και αλλιώς τα θέματα στις εξετάσεις κατά 50% δεν μπαίνουν από τους καθηγητές, αλλά από την Τράπεζα θεμάτων.
Φέτος θα είναι μια χρονιά περίεργη.
Α) Πλήρης απαγόρευση των κινητών τηλεφώνων…
Β) Μείωση κατά πολύ των αδικαιολόγητων απουσιών.
Θα βρούμε και σε αυτά «παραθυράκια» να τα παραβιάσουμε;
Σε τι κοινωνία προσδοκούμε;
Ίσως θα έπρεπε να εφαρμοστεί η ενοποίηση των Λυκείων του Ναυπλίου και η κατάταξη των μαθητών σε Τμήματα αυστηρά κατά αλφαβητική σειρά.
Έτσι ορίζουν οι νόμοι… Και νόμος είναι αυτός που ψηφίζεται και όχι ό,τι κάνουμε κέφι.
